Cliffs of Moher – Ireland

Wandelend over de bovenrand van de klif,  met  daaronder de beukende Atlantische Oceaan. De wind krijgt een stem, het heeft iets magisch. Ik sluit m’n ogen, 214 meter hoog, en waan me op de voorsteven van een statig schip.

 

 

Oogjes terug open en dan zie ik de sedimentaire lagen, kan ze bijna tellen, er liggen duizenden jaren aan geologie als een open boek voor me klaar.

 

 

 

Halverwege ligt O’Brien’s Tower, een ronde stenen uitkijktoren, uit 1835.

 

 

Het omringende landschap blinkt uit in natuurpracht, met teer lijmkruid, roze strandkruid en andere wilde bloemen die tussen het helmgras bloeien rondom m’n voeten.

 

 

 

Je zou van minder lyrisch worden… 

 

The Cliff  

There’s a rock wall
By the Cliffs of Moher
Runs from down on the ground
Right up through the sea air
I climb

All the way up to the top
And wish on the fog
I can hold that feeling

Forever

The coming of grace
That I saw in your beauty
I can never replace

 

The cliff fought my spirit
The cliff fed my anger
The cliff broke my heart
but also

The cliff enriched my mind
The cliff brought me peace
The cliff stole my heart
On this island, so beautiful Ireland
The cliff is in me

 

(text & photography © Erna Van Rillaer – AmaZony)